„Słoń Trąbalski” to wiersz Juliana Tuwima. Głównym bohaterem jest tytułowy Tomasz Trąbalski, który miał bardzo krótką pamięć.
Obrazek znaleziony na: radiobajka.pl
Zapominał o omówionych spotkaniach, imienia żony, a także swoich dzieci, których miał dwójkę – synka Białego Ząbka, na którego uparcie wołał „Trąbek” lub „Bombek” oraz córeczkę Kachnę, którą nazywał „Grubachna” ewentualnie „Wielgachna”. Nie pamiętał nawet jak sam ma na imię, przedstawiał się czasami „Tobiasz Bimbalski”. Zdenerwowana żona, wysłała go raz do lekarza, żeby wyleczył go z tej choroby, lecz słoń zanim do niego trafił zapomniał już gdzie miał iść. Krążył po całym mieście, był u adwokata, szewca, rejenta i pytał się ich dokąd miał iść, ale oni nie mogli mu pomóc. Dopiero jak trafił do kowala i ten chciał go podkuć, zorientował się po co wyszedł z domu. Rzemieślnik poradził mu wylewanie na głowę zimnej wody i zawiązywania supełka na trąbie. Szczęśliwy Trąbalski, że znalazł sposób na swój problem wrócił do domu, pochwalił się żonie, że ma supeł „dla pamięci”, lecz jak spytała go czym ma nie zapominać, to odpowiedział „Nie wiem! Już zapomniałem!”
