„Pani Zamieć” Braci Grimm to opowieść o dwóch córkach pewnej wdowy: brzydkiej i leniwej Helence oraz ładnej i pracowitej pasierbicy Hildegardzie.
Obrazek znaleziony na: tvpuls.pl
Kobieta rozpieszczała swoje rodzone dziecko, a pasierbicę zmuszała do przędzenia wełny. Raz pracowała tak długo, że palce zaczęły jej krwawić, do tego stopnia, że ubrudziła wrzeciono, gdy chciała je umyć w studni, wypadło jej. Matka kazała jej odzyskać to co zgubiła. Zrozpaczona dziewczynka musiała skoczyć do studni, tam było przejście do podziemnej krainy, gdzie mieszkała Pani Zamieć. Zaoferowała ona Hildegardzie godne warunki w zamian za to, że będzie pilnie wykonywać swoje obowiązki, tj. tak trzepać pościel, tak żeby wylatywało pierze, które na Ziemi zamieniało się w śnieg. Dziewczynka pracowała sumiennie, lecz w końcu zrozumiała, że tęskni za domem. Gospodyni pozwoliła jej wrócić obdarowując ją złotem w ramach podziękowania za jej pracę. Jak Hildegarda opowiedziała co się wydarzyło matka wysłała też Helenkę do studni. Jednak Pani Zamieć nie była zadowolona z pracy dziewczynki i odesłała ją powrotem do domu, a zamiast obsypać złotem, oblała smołą, którą przez całe życie nie mogła zmyć.
