Żył sobie książę, którego jedynym marzeniem było poślubienie prawdziwej księżniczki. W tym celu jeździł po całym świecie szukając tej jedynej, prawdziwej miłości.
Obrazek znaleziony na: alefrajda.pl
Jednak każda panna, którą spotkał nie spełniała jego wysokich wymagań. W pewnym momencie książę załamał się, że nigdy nie zdoła odnaleźć prawdziwej księżniczki, która zostanie jego żoną. Pewnego wieczora, w czasie burzy do wrót zamku zapukała dziewczyna, która twierdziła, iż jest prawdziwa księżniczką. Stara królowa, która otworzyła jej drzwi nie mogła w to uwierzyć, ponieważ panienka wyglądała okropnie. Była cała przemoczona, miała mokre włosy i sukienkę, a z trzewików wylewała sie jej woda. Jednak chcąc się przekonać czy dziewczyna mówi prawdę królowa obmyśliła plan. Pościelono łoże dla królewny, w którym położono ziarnko grochy, a na nim dwadzieścia materacy i dwadzieścia puchowych pierzyn. Rano dziewczyna oznajmiła, iż całą noc coś ją gniotło, co było dowodem, że jest prawdziwa księżniczką, ponieważ tak delikatną skórę ma tylko królewna. Książę bez chwili zastanowienia poprosił dziewczynę o rękę.
